De zalm hebben ze niet zelf gevangen, maar als rasechte Vikings verwerken Eric en Korhan uit het vierde middelbaar het heerlijke vlees ervan. Het recept werd door een grote, bebaarde man in Noorwegen verteld aan hun leraar, die het meesmokkelde in de klas. Want ‘gravlax’ is niet alleen een delicatesse om duimen en vingers van af te likken, het is ook een toepassing op pure biologische kennis als osmose en bewaartechnieken. De rauwe zalm wordt bedolven onder een hoop suiker en zout, bestrooid met dille en peper en verdwijnt een dagje in de koelkast. Het zout en het suiker onttrekken het water uit de zalm, die daardoor zachtjes droogt en de smaak nog beter laat uitkomen.
De dag nadien wordt de ‘gravlax’ onder de vaardige vingers van Alexandra in royale stukken versneden. De klasgenoten zetten veiligheidshalve een stapje opzij, want de combinatie van een vlijmscherp mes en de extroverte Alexandra, noopt tot voorzichtigheid! Deze moet echter gauw plaats maken voor de zoet-zoute combinatie van de zalm met het dillesausje en even gretig als bij hun collega’s uit het Hoge Noorden verdwijnt de zalm in de monden van de leerlingen. De verwerking nadien, is een ander biologisch verhaal ….
Mooi verhaal! Dank je A en Cie
Wat een leuke toepassingen!