Klokslag elf uur werd het heel stil op de speelplaats van onze IVG-School. Kleutertjes met witte ballonnen, leerlingen van de lagere en secundaire school verzamelden samen met leerkrachten en directies om stil te staan bij de busramp en de slachtoffers uit Lommel en Heverlee te herdenken.
Leerlingen lazen onderstaande gedichtjes voor als inleiding op de minuut stilte. Die minuut werd afgesloten met een luid en ondersteunend applaus.
Nergens is zo ver weg als daar waar het niets begint.
Lang voorbij het laatste huis,
de laatste boom,
ver weg over de verste heuvel
en nog veel verder.
Pas dan ben je daar waar de wind nooit waait,
de zon nooit schijnt,
en de regen nooit valt.
Dit is de plaats waar het einde leeft.
AFSCHEID
weet je nog toen we samen speelden
en ons nooit verveelden.
we giechelden om de stomste dingen
en konden plots beginnen te zingen.
soms bekeken ze ons raar
je zag ze denken: wat een gek paar!
en het was waar.
is dat allemaal voorbij,
voor jou en mij?
sinds je vertrek
word ik helemaal gek.
een vriendin als jij
maakt me blij
ik mis je elke dag
vooral je aanstekelijke lach
(6de leerjaar De Linde Borgloon)
Foto’s: Alexandra Engels
Voorbeeldige kleutertjes hebben wij!
Samen stilstaan is ook samen verder gaan.
S. Hoste
“vita exanimorum memoria vivorum est”
Het leven van de doden, heeft z’n plaats in het geheugen van de levenden.
-Marcus Tulius Cicero